Een trein die een auto ramt op de overweg bij de Industrieweg, met een verkeersoponthoud van anderhalf uur als gevolg was voor de politie geen reden om de media te waarschuwen of naderhand een persbericht te maken. “Er waren geen gewonden, vandaar dat het niet in de dagelijkse persberichten stond” aldus een verder vriendelijke persvoorlichtster. Een verzoek om alsnog een bericht met daarin de toedracht en wat feitelijkheden te maken werd niet gehonoreerd. Dat het hier een situatie betreft die naast vergaande maatschappelijke en ook politieke betekenis heeft weet de voorlichter kennelijk niet. Dat hoeft ook niet, want de afweging van wel of niet publiceren is geen taak van de politie.

Over een maand moet het C2000 communicatiesysteem in gebruik genomen worden. Het systeem dat zoals de naam doet vermoeden al zes jaar geleden klaar had moeten zijn. Het is uw en mijn geluk dat het nog niet zover heeft kunnen komen. Meeluisteren met politie en brandweer is met C2000 niet meer mogelijk en dus zijn we binnenkort zijn overgeleverd aan de kunde en onkunde van de voorlichters. Zij gaan bepalen wat nieuws is. Zij gaan bepalen wat we wel en niet mogen weten. Hun waarheid wordt onze waarheid.

Nu is het zo dat Maassluis in de politieregio al langere tijd een ondergeschikte rol heeft. Wat u en ik in de krant lezen is slechts het topje van de ijsberg. Inbraken, diefstallen en ongelukken blijven binnenskamers op het hoofdbureau in Rotterdam. Het is dankzij de oplettende verslaggever dat we afgelopen zomer konden melden dat er diverse buitenboordmotoren van plezierbootjes waren gestolen. Met dit bericht was de Maassluise bevolking gewaarschuwd en konden mogelijk andere diefstallen voorkomen worden. In Rotterdam vinden ze dat echter allemaal niet belangrijk genoeg. Het verschil zit ‘m ook hierin dat Rotterdam en Maassluis geen vergelijkbare belangen hebben. Een ramkraak in Rotterdam heeft een andere impact dan een ramkraak in Maassluis. Na lang aandringen van onze zijde is de persvoorlichting een paar jaar geleden zeer goed gaan lopen vanuit Vlaardingen waar woordvoerder Cristel Willems er alles aan deed om informatie op te diepen maar bovenal actief te inforeren. Na de centralisatie van de persvoorlichting is het niveau van de berichtgeving gekelderd en beperkt zich dikwijls tot imagoverhogende berichten van politiezijde.

“Wij zijn er niet voor de commerciële geneugten van de pers” is een uitspraak van een politievoorlichter elders in de regio. Een alarmcentrale in Brabant heeft een internetsite met alarmberichten laten verwijderen "om vervelende vragen te voorkomen". Natuurlijk zijn er goede en minder goede voorbeelden te noemen als het gaat om alles wat de media publiceren. Er zijn ook kranten en journalisten die volledig de fout in gaan. Dat is onderdeel van het spel, waarbij ook fouten van politiezijde geaccepteerd worden. En ik kan me zelfs voorstellen dat het in bepaalde gevallen beter is om niet te communiceren met de pers als er maatschappelijke onrust in de lucht hangt. De gevoelens van onveiligheid nemen toe als elke onregelmatigheid wordt afgedrukt.

Niettemin, artikel 7 van de grondwet zegt in lid 1.: “Niemand heeft voorafgaand verlof nodig om door de drukpers gedachten of gevoelens te openbaren, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.” Het lijkt me alles waard als de media die verantwoordelijkheid zelf nemen en niet de dienstdoende persvoorlichter, al of niet handelend naar orders van zijn meerdere(n). Landen waar de overheid op de stoel van de pers zit, staan ver van onze beschaving. Maar het heeft er alle schijn van dat ons land in dat opzicht ook geen vorderingen maakt

Roger van der Kraan