Minister Remkes blijkt een uitermate onbetrouwbare gesprekspartner. Beloofde hij eerder de Nederlandse pers toegang tot C2000 zodra bleek dat persalarmering niet zou werken: bij de vergadering van de NVJ en het genootschap van Hoofdredacteuren met het Ministerie werd die toezegging weer ingetrokken. Ook de mogelijkheid voor de pers om te kunnen meelezen met de meldingen bij de hulpdiensten (gefilterd van persoonlijke informatie), een optie die bovendien door het ministerie zelf werd geopperd omdat men van mening was dat de gebruikte techniek en protocollen van C2000 meeluisteren niet mogelijk zouden maken ( 'je kan wel mee willen luisteren maar je weet niet waar' ) wil men niet meer uitwerken.

De pers wordt nu afhankelijk van wat persvoorlichters kwijt willen. En aangezien het al regelmatig voorkomt dat er geen persalarm komt ( per definitie altijd te laat) omdat de betreffende onderzoeksleider/inspecteur van dienst dat niet wil,  gaat het bergaf met de vrije nieuwsgaring. Er valt namelijk niets meer te garen of je moet in minimaal elke straat een tipgever hebben. Agenten wordt op straffe van ontslag al aangezegd geen tips te geven en elk contact met pers te vermijden. Orwell's Big Brother kwam nog niet in 1984 maar anno 2006 heeft het Ministerie van Binnenlandse zaken de democratische controle van de pers op het functioneren van de Nederlandse Politie maar ook het volgen van de pers op een gedeelte van (geschiedkundige) ontwikkelingen in de Nederlandse maatschappij volledig buitenspel gezet.

Bij de opening van de Rotterdamse GMK en de gedeeltelijke ingebruikname van C2000 enkele maanden geleden bleek de arrogantie van minister Remkes al toen hij in plaats van de toegezegde vragen te beantwoorden deed of zijn neus bloedde en linea recta naar de uitgang beende, alle pers negerend.

Nuttig is dan maar te weten dat er meer ministers gesneuveld zijn door de pers dan door de tweede kamer.
En er komt, als de rechter niet intussen voor een oplossing zorgt, altijd weer een nieuwe........

Wij, als pers, controleren immers de democratie.

Roel Dijkstra