Gisteren zag ik hem eindelijk weer eens: de Segway! Een schitterend vervoersmiddel, waarbij je met je lichaam stuurt. Al een behoorlijke tijd benijd ik Vincent Everts die er eentje bezit en er voluit van geniet. Maar ja de wetgever kwam erachter en de elektrische step werd bijna nooit meer gespot, behalve bij een sporadische invalide. Tot ik gisteren op het station Utrecht Centraal een Segway zag rijden. Meteen zag ik mijn kans deze te fotograferen en hier te laten zien dat de NS ze in gebruik heeft. Gaaf! Meteen vastleggen op de gevoelige plaat.

Nou ja meteen …. eerst een tasje openmaken … de Cybershot pakken, hem aanzetten en afdrukken. Dat duurt minimaal 17 seconden en inmiddels had een medewerkster van de spoorwegen, Vera, mij opgemerkt. Zij sprong voor de camera en begon meteen het toestel op te eisen. Pardon, opeisen? Toen ik repliek wilde geven kwam de Segway-man mijn kant op en eiste hetzelfde. Weer probeerde ik uit te leggen dat het niet gebruikelijk is dat ik mijn spullen moet inleveren, maar dit keer werd twee man Spoorwegpolitie opgetrommeld.

Gelukkig waren die binnen 30 seconden ter plaatse en een van de agenten sommeerde de afbeelding te verwijderen. Dat laatste wist ik niet zeker, omdat de camera nog aan het opstarten was. Er bleek inderdaad een foto op te staan en ik wilde hem verwijderen conform de eis (werk je niet mee aan een ambtsbevel dan pleeg je namelijk een misdrijf). Voor Vera was het niet voldoende, want zij wist te melden dat de foto op meerdere plaatsen wordt opgeslagen. Ik werd dus aangehouden en moest mee naar de martelkamers van de Spoorwegpolitie.

Onder bedreiging van procesverbaal en het in de cel zetten, werd het ambtsbevel herhaald en wederom gaf ik aan de wet te respecteren. De foto werd door de agenten verwijderd, waarna ze de overgebleven afbeeldingen bekeken. Ik moest nog eventjes mijn rijbewijs afgeven voor de nodige privacy-onvriendelijke demonstratie, luisteren naar een toespraak over de wet die ik had overtreden, kreeg toen te horen hoe gelukkig ik was dat zij er geen zaak van wilde maken en mocht mijn weg vervolgen. Maar wacht eens even. Ik weet nu dat de spoorwegen een regel hebben dat zij privefoto’s wel toestaan, maar journalistieke alleen als deze onder begeleiding van een NS’er gemaakt worden. Dat was een overtreding van de regels. Dat de regels in strijd zijn met geldend recht bedek ik in dit stuk met mijn mantel der liefde. Het is civielrecht. De NS verbieden iets. Dat heeft niets met strafrecht te maken en dus hoort er geen politie bij, hoort er geen ambtsbevel te klinken en is het aanhouden van een meewerkende burger al helemaal onterecht. De foto verwijderen mag je dan ook niet eisen, maar je kunt wel verbieden de foto daadwerkelijk geplaatst wordt.

Goed. Ik ben dus niet akkoord met de gang van zaken en heb de hulp ingeschaked van de juristen van de de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Vandaag zijn de NS en politie aangeschreven. Niet leuk, want als we normaal hadden kunnen praten was er nooit een escalatie geweest. Ik zit er ook niet op te wachten om me door twee agenten en twee NS-medewerkers te laten intimideren. Maar nu is het principieel. Mag je nou wel of niet nieuws verzamelen en mag de NS zo breed alles maar verbieden? Is het normaal dat de politie zich met civielrecht bemoeit? Mocht dat laatste het geval zijn dan heb ik nog wel wat openstaande fakturen, die deze agenten prima voor mij mogen innen.

Oh ja voor ik het vergeet: De Segway is terug op het station in Utrecht en dat is cool.