Aan alle leden van de Vereniging Mediabelangen

Voor jullie denken dat er allemaal niks gebeurd als het even wat stil blijft toch wat leuke nieuwtjes:

In december is het bestuur bij de raad van hoofdcommissarissen geweest en hebben daar stevig vergaderd met woordvoerders Jelle Egas en Ron Looije. We hebben de problemen van de (foto)journalisten op straat uitgelegd waarbij veel terug te voeren is op het vaak totaal onbekend zijn van de betekenis van de Landelijke Politieperskaart of de (bindende) Leidraad Omgaan met de Pers zoals al vele jaren geleden opgesteld door de ministeries van BZK en Justitie.
Daar is ook aangegeven dat dit snel moet veranderen omdat de spanning regelmatig dusdanig oploopt dat de vlam echt een keer in de pan slaat en dat dat nooit de bedoeling kan zijn. Bij herrie op straat is dit meestal vrij snel weer opgelost zodra een persvoorlichter verschijnt maar dan is het mooie beeldmoment vaak ook al voorbij. Als iedereen bij de politie gewoon zijn werk doet ( perskaarten controleren ) en wij doen wat van ons verwacht wordt ( beelden maken en niet in de weg lopen ) dan mogen er helemaal geen problemen ontstaan. De praktijk is anders, diverse collega's waaronder ik zelf, hebben al een nacht in de bak gezeten omdat we vasthielden aan de vastgelegde rechten, anderen hebben facturen gestuurd naar de politieregio voor beeld dat ze door tegenwerking niet hebben kunnen maken.
We krijgen binnenkort van Looije een uitnodiging voor een gesprek met (voorlopig een aantal van de) hoofden voorlichters van de 25 politieregio's waarin ze ons gaan vertellen hoe ze de werkomstandigheden op straat voor ons gaan verbeteren. Gewoon toegang verlenen bij incidenten en geen situaties meer waar bij een brand de hele bevolking van de straat met hun mobieltje staat te fotograferen en de vakman achter het lintje moet wachten tot de voorlichter is gearriveerd. Geen handen meer voor lenzen, geen geduw en getrek meer en geen dreigingen meer met aanhouding als je niet doet wat de (onwetende) diender op straat zegt. Alle regels zijn vooraf vastgelegd in de Leidraad en die moeten ze gewoon uit gaan voeren. Blijf het bestuur ondertussen alles wat er verkeerd gaat melden, hoe groter het dossier hoe beter. Er is ook regelmatig contact met leden van de tweede kamer en daar willen we dit dossier graag neerleggen.

Daarmee samenhangend kwam ook de problematiek rond persalarmering ter sprake. Ondanks dat er in 2004 al een landelijke lijst is opgesteld van Persalarmwaardige zaken heeft ongeveer elke politieregio dit verzaakt in te voeren. We weten dat er in diverse regio's niet eens een persalarmregeling is, in andere regio's voorlichters rondlopen met de mening 'ik zit hier om veiligheid te communiceren en alles wat met onveiligheid te maken heeft communiceer ik niet' , en vrijwel overal waar wel alarm gemaakt wordt is geen enkele regelmaat te vinden in de motiveringen waarom de ene keer wel en de andere keer niet ( voor eenzelfde soort incident). Kortom : puinhoop. En wederom bepaald een persvoorlichter wat nieuws is. Een landelijke regeling was al voor begin 2009 toegezegd, er was al een maand geprikt waarop geevalueerd zou moeten worden maar helaas is alleen in Rotterdam Rijnmond tot nu toe een redelijk werkend systeem in bedrijf.
Egas heeft goed werk gedaan en twee weken geleden is in de HC raad zijn uitgewerkte voorstel op de agenda geplaatst. Als er geen vragen over zouden zijn gesteld was het een hamerstuk geweest en had elk korps de regeling in moeten gaan voeren. Een HC had echter een opmerking over de verantwoordelijkheid ( politie of veiligheidsregio) en wilde daarover dingen vastgelegd hebben zodat het onderwerp wederom op de agenda staat, nu op 12 april. De verwachting is dat het nu wel een hamerstuk is. (De politie wordt verantwoordelijk en dat geeft gelukkig gelijk aan waar we moeten zijn als ze verzaken.)
Er wordt in vastgelegd dat er volgens een in grove lijnen opgestelde lijst persalarmering gemaakt moet gaan worden. De wijze waarop wordt echter wel aan de zelfstandige korpsen overgelaten ( Egas: er is helaas nog geen landelijke politie, dan was het allemaal een stuk gemakkelijker). Men kan beslissen voor pagen via de brandweerpieper zoals veel visuele mediamensen al gebruiken om de brandweer te volgen (en op diverse P2000 sites), of via een in veel korpsen in gebruik zijnde communicator, een soort computer die aan veel geadresseerden tegelijkertijd een SMS kan sturen of een opgenomen boodschap kan laten horen. In de praktijk van het Rotterdamse is echter gebleken dat de communicator een stap te ver is. Er moet een bandje worden ingesproken of een smsje ingetikt en dat gebeurd per definitie pas als alle drukte in de Meldkamer is weggeebt. Te laat dus. Het bericht via de pager wordt softwarematig in de meldkamersoftware ingebouwd en in theorie heb je de melding op de pieper misschien al voordat ie aan de politiewagen op straat is doorgegeven. Het pagen wordt namelijk tijdens de intake van de melding al gedaan. Het betekent misschien wel dat je af en toe een melding ontvangt die tijdens het melden bij de 112 meldkamer misschien wat ruiger leek dan 10 minuten later als de eerste politieauto arriveerd. De hoop is dat meldkamermensen dan misschien er een update achteraan sturen. In Rotterdam gebeurt dat toch wel regelmatig. Het is sterk afhankelijk van de betrokkenheid van de meldkamermensen. Het nadeel van pagen via de brandweerpieper is dat het openbaar is en in principe door heel nederland met een internet aansluiting kan worden meegelezen. Dat weegt volgens het bestuur voorlopig niet op tegen de voordelen van de snellere melding. Maar zoals gezegd, we hebben alleen ervaring in Rotterdam. Op het moment dat een politieregio dus voor een communicator wil kiezen is het advies van het bestuur om ze op andere gedachten te brengen. Er speelt namelijk iets anders mee, je kan nooit meer je telefoon afzetten als er teveel berichten binnen gaan komen die minder interessant blijken te zijn. De praktijk moet dat uitwijzen maar met de pager is er een alternatief: Je kan gezamelijk een pieper voor je eigen regio bij een boodschappendienst/doktersdienst etc neerzetten en daar en abonnement afsluiten. Je moet dan wel de beslissing om wel of niet gewaarschuwd te worden ( vooral in de nachtelijke uren) aan de daar aanwezige mensen overlaten. Die zullen een combinatie moeten maken met eventueel uitgerukte hoeveelheden brandweer en ggd en voor jou moeten beslissen of ze je bellen. We hadden in Rotterdam al vrij snel slapeloze nachten door de hoeveelheden berichten. Maar onze telefoon blijft hoe dan ook vrij en dat is niet het geval bij sms-jes of ingesproken berichten.
Vandaag zijn we met een aantal mensen bij de politie Haaglanden geweest en daar is men ondanks dat er nog geen definitief besluit is van de raad van HC's al wel met volle kracht bezig om het paging systeem op te tuigen en het moet voor eind mei in werking zijn. Nog even doorbijten dus. Helaas blijft het in alle gevallen nog steeds een beslissing van meldkamer of voorlichter of iets nieuwswaardig is of niet. Men gaat op onze stoel van vrije nieuwsgaring zitten en we zullen zeker niet rusten voor we weer ouderwets kunnen meeluisteren met de mobilofoon. Maar voorlopig zijn we blij dat er schot in Landelijke Persalarmering zit. Ondertussen zullen redacties, zeker van landelijk werkende media, zich moeten voorbereiden op een nieuwe functie, zeker in de nachtelijke uren zal iemand constant de P2000 site (of brandweerpiepers) moeten bekijken voor 25 regio's. Het voordeel is wel dat het een landelijk dekkend systeem is en alles vanaf een werkplek geregeld kan worden.

Het bestuur